Officieuze volksliederen (4)

Drenthe heeft net als de meeste provincies een volkslied, maar het is vreselijk oubollig. Naar mijn idee is er maar één lied dat als officieus volkslied van Drenthe kan doorgaan: Op fietse van Skik. In hoeverre dit lied voor iedereen te volgen is, weet ik niet, maar ik als niet-Drentstalige Drent(*) kan het prima volgen. Vooral die ene zin "ik denk da'k dalijk even kieken gao in't buutenland" vind ik zo typisch Drents. Zeker weten doen ze nooit wat in Drenthe, maar als een Drent zoiets zegt, dan mag je er best vanuit gaan dat hij het ook gaat doen. Erg mededeelzaam zijn de Drenten niet. In Drenthe zul je ook maar weinig te assertieve mensen treffen. Dat maakt de provincie zo heerlijk: op meerdere vlakken krijg je er rust. Nog steeds is Drenthe fietsprovincie nummer één in Nederland. Skik vertolkt het gevoel van het fietsen in Drenthe als geen ander.

* De inwoners van Drenthe zullen zich zelf altijd aanduiden als Drenten en niet als Drentenaren. Ik woon er al 15 jaar niet meer, maar het gevoel blijft... Drents is trouwens niet mijn taal, maar wat deden en doen sommige mensen daar moeilijk over! Ik ben in het verleden zwaar gediscrimineerd. Men vond dat ik maar Hollands was en veel te 'hoog' (d.w.z. te bekakt) sprak. Ik was maar een nep-Drent. Ik probeerde het wel, maar o, wat werd ik uitgelachen als ik Drents probeerde te spreken. "Praat maar gewoon Nederlands!" Gelukkig heb ik op een gegeven moment besloten dat je ook best Drents mag zijn zonder het dialect te spreken. De niet-Drentse lezer moet nu vooral even gaan afhaken. Het volgende zult u namelijk allemaal niet begrijpen. Ik wil hier even heel sterk ageren tegen plattelandsbands die zingen over het dialect als de graadmeter bij uitstek van het streekgevoel. Niets is minder waar: op de heide van Dwingeloo, op de landweggetjes in Zuidwolde en zelfs in de Hoofdstraat van Hoogeveen voel ik mij thuis. Ik heb daar geen liedjes van dat tuttige Duo Karst bij nodig over de eigen taal als warme sjaal. Skik is gelukkig anders. Daniël Lohues zingt in het Drents, maar het streekeigene zit hem meer in de teksten en de volksaard die daaruit spreekt dan in weeïg gezever over de taal.