Heimwee naar Italië

Ik heb een haat-liefdeverhouding met Italië. Om met het positieve te beginnen: Italië is een prachtig land met geweldige steden en landschappen. Toscane is prachtig, Florence is een plaatje en Rome is een eldorado. Een classicus heeft sowieso al iets met Rome, maar ik vind Rome net zo leuk op de niet-klassieke karakteristieken van de stad. Een paar dagen Rome is voor mij altijd dolce far niente, hoewel de Romereis van school altijd hard werken blijft. Bij Italië overheerst bij mij altijd een wereld van clichés, maar is dat erg? Ergens wel, ergens niet. De eetcultuur, de haute couture, de Vespa, de Via Condotti, de chaotische politiek. Tja. Ik neem het de Italianen best wel kwalijk dat ze zo'n idioot als een Berlusconi als premier hebben. Elk land krijgt de regering die het verdient. Erg ruimdenkend zijn Italianen ook al niet: ons kent ons, maar de vreemde blijft echt een vreemde eend in de bijt. Leuk blijven wel de muziek en de niet-Berlusconistemmers. Even een leuk liedje: