Deze week bekeek ik een paar afbeeldingen van Griekse goden met klas 2B. Plotseling riep er iemand bij een afbeelding van Pallas Athena met de aegis: "Maar dat is Ernie!" Jammer, Athena, je wilde eng overkomen met die kop van Medusa, maar de Sesamstraatgeneratie jaag je hier niet de stuipen mee op het lijf.
De Vogel is gevlogen en wij moeten het nu zelf doen.
Het grote verschil tussen Engelsen en Duitsers kan volgens mij niet beter geïllustreerd worden dan met deze clip. In Engeland zou dit volgens mij alleen maar een onderdeel van een satirisch programma kunnen zijn, maar in Duitsland is dit zowel puur volksvermaak als een parodie op zichzelf. Duitsland is het land van de Musikantenstadl. De lezer die hier nog nooit van gehoord heeft, kijkt nooit naar de Duitse tv. Musikantenstadl is drie keer de TROS in het kwadraat. Het programma is supertruttig. Zelfs André Rieu is daarbij vergeleken nog avant-gardistich. Maar goed, het leuke van Duitsers is dat iedereen dit kent. Laten we zeggen dat zeker 50% van de Duitsers dit (oprecht) prachtige muziek vindt en dat 50% dit als een echte Schlagerparodie beschouwt. Dat vind ik nu weer heel leuk aan Duitsland. Men kent daar zijn klassiekers... Klassiekers worden daar ofwel bloedserieus genomen ofwel als camp beschouwd.
Herzilein Du mußt nicht traurig sein
Ich weiß Du bist nicht gern allein Und schuld war doch nur der Wein -und du sagst sicher: Spatzilein Ich werd' dir noch einmal verzeih'n. Die Hauptsache ist Du kommst heim
In 1989 had Alice Cooper een enorme hit met Poison. Ik moet nog steeds glimlachen als ik deze clip zie. Op de één of andere manier geloof je Alice niet. Hij doet stoer, maar het lijkt te gemaakt. En dan al die foute vrouwen. Nee, dat kan niet kloppen. En wat blijkt? Alice Cooper, alias Vincent Furnier, blijkt fanatiek golfer, born again Christen, familieman en fan van Sarah Palin. De clip vind ik erg grappig. Eind jaren 80 waren er veel heavy metal en hard rock bands die de populaire tour opgingen en zichzelf in hun clips opstelden als zachtaardige bosapen. Op de één of andere manier doet Alice hier het tegenovergestelde. Hij probeert de stoere rocker uit te hangen, maar diep van binnen is hij dat volgens mij helemaal niet.
Het moet eind 1987 of begin 1988 geweest zijn dat meester Vugteveen van groep 8 aankondigde dat we de film Dirty Dancing zouden gaan kijken. Basisschool? Jawel, toen ik van klas 3 naar klas 4 van de lagere school zou gaan, werd plotseling de basisschool ingevoerd. Ik ging opeens naar groep 6. Ik heb er altijd een hekel aan gehad om in een 'groep' te zitten. Een groep kan van alles zijn. We kregen trouwens allemaal een geel koffertje van een hard soort plastic waarin je je topografieschrift kon meenemen. Verder hoefden we namelijk niets mee naar huis te slepen. Na een tijdje was het niet cool meer om dat koffertje mee te nemen en nam ik mijn toposchrift in de hand mee. Op een gegeven moment belandde dat schrift in een plas, maar desondanks kan ik veel plaatsen en rivieren moeiteloos aanwijzen op de kaart. Dat koffertje was trouwens erg omstreden. Veel scholen wilden liever geld voor een videospeler. Waar nu geschiedenisleraren opeens ontdekken dat ze niet meer met een krijtje kunnen lesgeven, omdat er opeens een whiteboard in hun lokaal hangt, was toen één videospeler voor een hele school iets zeer begeerlijks. Maar goed, ik was begonnen over Dirty Dancing. Die film zouden we dus kijken, maar er werd bezwaar gemaakt door ouders. Stel je eens voor dat je kinderen een film zien waarin de acteurs net iets te close dansen... Gelukkig hebben we de film gezien. Ik vond hem erg mooi, maar heb hem nooit meer teruggezien. Volgens mij moet ik dat vooral zo houden als ik de fragmenten in het nieuws zie. Ook dat gele koffertje kan ik maar beter ver in een hoek van mijn ouders' zolder laten liggen.
Wat is hier de bedoeling? Als ik artikel 67 uit het Verkeersreglement lees in combinatie met de beschrijving bij verkeersbord B6, dan kom ik tot het volgende: bromfietsers moeten voorrang verlenen als ze naar rechts gaan; anders niet. Andere bestuurders hoeven geen voorrang te verlenen.
Verkeersbord B6: verleen voorrang aan bestuurders op de kruisende weg
Onderborden: Artikel 67 1 Onder verkeersborden aangebrachte onderborden kunnen inhouden: a. een nadere uitleg van het verkeersbord; b. ingeval op een onderbord uitsluitend symbolen voorkomen: het verkeersbord geldt slechts voor de aldus aangeduide weggebruikers of het aldus aangeduide verkeersgedrag; c. ingeval op een onderbord het woord ‘uitgezonderd’ in combinatie met symbolen voorkomt: het verkeersbord geldt niet voor de aldus aangeduide weggebruikers of het aldus aangeduide verkeersgedrag. 2 Indien het beoogde verkeersgedrag wordt aangegeven door middel van teksten of tekens al dan niet in combinatie met symbolen, blijkt het beoogde verkeersgedrag uit het onderbord. 3 Symbolen op onderborden hebben dezelfde betekenis als die welke in bijlage 1 zijn opgenomen. (Bijlage 1 bestaat uit een overzicht van de verkeerdborden.) Bron: Verkeersborden en Verkeersregels in Nederland (Ministerie van Verkeer en Waterstaat)
De combinatie van verkeersbord B6 met deze onderborden is volgens mij vrij uniek. Op de website van CROW, een organisatie die adviezen geeft voor de inrichting van wegen en de planning van de infrastructuur, staat niets over deze combinatie.
Het is maar goed dat automobilisten en motorrijders dit bord niet zullen tegenkomen, omdat zij de Tolweg in deze richting niet mogen gebruiken. Fietsers hebben een eigen pad dat op deze foto niet te zien is. Rest nog de bromfieter: als ik de combinatie van de borden interpreteer zoals staat beschreven in het verkeersreglement, kan hem veel leed overkomen als hij linksaf zou willen gaan. Hij knalt dan tegen de stoeprand van de middenberm op en hij loopt de kans overreden te worden, omdat hij ervan uitgaat dat hij alleen maar voorrang hoeft te verlenen als hij rechtsaf slaat.
Natuurlijk weet ik wel wat de bedoeling hier is: bromfieters moeten voorrang verlenen en mogen alleen maar rechtsaf, maar daarvoor zou een andere combinatie van verkeerdborden moeten worden gebruikt. Dit bord moet er namelijk nog tussen:
Gisteren was ik in Almelo en toen ik daar weer op het station kwam voor de terugreis, werd ik aangenaam verrast door een omroepbericht op het station. Een Twentse vrouwenstem liet weten dat de intercity uit Berlijn naar Schiphol met vijftien minuten vertraging zou aankomen op spoor 4. Ik was er blij om, want als de trein op tijd zou zijn geweest, dan had ik nog langer op de volgende trein moeten wachten. Opeens viel me op dat het omroepbericht eigenlijk heel mooi was. Nergens liet de vrouw merken dat we hier met een internationale trein te maken hadden met één of andere gekke naam, waarvoor je dan weer toeslag moet betalen. Ze had de trein aangekondigd alsof het de normaalste zaak is dat er een intercity rijdt tussen Berlijn en Almelo. En zo is het natuurlijk ook. Als je naar Brussel wilt, dan wil je dat gewoon kunnen doen vanaf Den Haag HS of CS. Straks kan dat waarschijnlijk niet meer. Er zouden wel treinen direct gaan rijden van Den Haag naar Brussel, maar er zijn geen harde afspraken over gemaakt met de Belgen. Waarschijnlijk moet je straks eerst naar Rotterdam en daar een veel te duur kaartje betalen voor een trein die maar een paar minuten sneller is dan de ouderwetse Beneluxtrein. En wat is er trouwens mis met een ouderwetse trein? Die intercity gisteren uit Berlijn was gewoon een ouderwetse Duitse trein waar je prima in kon zitten zonder al te veel luxe en gedoe. Treinreizen verliest steeds meer van zijn oude glorie: de geur van de bielzen, het snerpende geluid van de wielen tegen de rails en het kedeng-kedeng-geluid is volgens mij nu ook echt verleden tijd. Laat mensen de keuze tussen een ouderwetse intercity en een dure HSL-trein.
Toen ik nog maar net in Den Haag woonde en dacht dat ik de stad al een beetje kende, werd ik opeens behoorlijk op mijn niet-Haagse uitspraak van straatnamen gewezen. Collega Vogel kwam niet meer bij toen ik het had over de Leyweg (met de klemtoon op Ley) en over de Sportlaan (met de klemtoon op Sport). Echte Hagenaars (en daar valt ook de lokale aapsoort Hagenees onder) leggen de klemtoon bij straatnamen op -weg en -laan doorgaans achteraan. Ik kan er nog steeds niet aan wennen. Buschauffeurs fronsen hun wenkbrauwen als ik zeg: "Naar de LEYweg, alstublieft." Inmiddels ben ik daar ook mee gestopt en vraag ik gewoon om drie strippen (al zijn er veel mensen die hier vragen om twee zones, maar dat terzijde.) Bij sommige straatnamen kan de klemtoon niet eens op -laan of -weg vallen. Het lijkt mij stug dat Hagenaars het over de Groot-HertoginneLAAN of Johan de WittLAAN zouden hebben, maar goed, ik kan me vergissen. Jeroen gaat nu naar Rotterdam en zal zich nu ongetwijfeld bekwamen in de rariteiten van het Rotterdams. Maar wie corrigeert nu mijn niet-Haagse uitspraak van Haagse lanen?
Drenthe heeft net als de meeste provincies een volkslied, maar het is vreselijk oubollig. Naar mijn idee is er maar één lied dat als officieus volkslied van Drenthe kan doorgaan: Op fietse van Skik. In hoeverre dit lied voor iedereen te volgen is, weet ik niet, maar ik als niet-Drentstalige Drent(*) kan het prima volgen. Vooral die ene zin "ik denk da'k dalijk even kieken gao in't buutenland" vind ik zo typisch Drents. Zeker weten doen ze nooit wat in Drenthe, maar als een Drent zoiets zegt, dan mag je er best vanuit gaan dat hij het ook gaat doen. Erg mededeelzaam zijn de Drenten niet. In Drenthe zul je ook maar weinig te assertieve mensen treffen. Dat maakt de provincie zo heerlijk: op meerdere vlakken krijg je er rust. Nog steeds is Drenthe fietsprovincie nummer één in Nederland. Skik vertolkt het gevoel van het fietsen in Drenthe als geen ander.
* De inwoners van Drenthe zullen zich zelf altijd aanduiden als Drenten en niet als Drentenaren. Ik woon er al 15 jaar niet meer, maar het gevoel blijft... Drents is trouwens niet mijn taal, maar wat deden en doen sommige mensen daar moeilijk over! Ik ben in het verleden zwaar gediscrimineerd. Men vond dat ik maar Hollands was en veel te 'hoog' (d.w.z. te bekakt) sprak. Ik was maar een nep-Drent. Ik probeerde het wel, maar o, wat werd ik uitgelachen als ik Drents probeerde te spreken. "Praat maar gewoon Nederlands!" Gelukkig heb ik op een gegeven moment besloten dat je ook best Drents mag zijn zonder het dialect te spreken. De niet-Drentse lezer moet nu vooral even gaan afhaken. Het volgende zult u namelijk allemaal niet begrijpen. Ik wil hier even heel sterk ageren tegen plattelandsbands die zingen over het dialect als de graadmeter bij uitstek van het streekgevoel. Niets is minder waar: op de heide van Dwingeloo, op de landweggetjes in Zuidwolde en zelfs in de Hoofdstraat van Hoogeveen voel ik mij thuis. Ik heb daar geen liedjes van dat tuttige Duo Karst bij nodig over de eigen taal als warme sjaal. Skik is gelukkig anders. Daniël Lohues zingt in het Drents, maar het streekeigene zit hem meer in de teksten en de volksaard die daaruit spreekt dan in weeïg gezever over de taal.
België heeft een heel aardig volkslied, de Brabançonne. Veel Vlamingen zijn het daar, geloof ik, niet mee eens, maar hun Vlaamse Leeuw vind ik echt niet te pruimen.
Wat is nou eigenlijk het officieuze volkslied? Hoge ogen gooit naar mijn idee België van Het Goede Doel. Een loflied op je eigen land gezongen door je noorderburen. Kan het nog mooier? Toch heeft dit lied te weinig om het lijf om voor echt Belgisch door te gaan. Het "zachte taaltje" gaat natuurlijk alleen maar over het Vlaams en het idee dat iedereen in België zou lachen, heb ik nog nooit ondervonden, al vind ik de Belgen niet onaardig. Mijn favoriet is het lied Ik hou van u / Je t'aime tu sais van Monza en Marie Daulne. Tweetalig en vrolijk. België is natuurlijk een knettergekke constructie, maar België is pas België als beide taalgemeenschappen (sorry, Duitstaligen, jullie zijn te klein) zich erin kunnen vinden. Dit lied voldoet naar mijn idee heel goed daaraan. Het leuke is nu juist ook dat de Franstalige zangeres op een gegeven moment zingt in onvervalst Vlaams "Komde gij nu ne keer hier".
Met excuus voor de slechte kwaliteit... (De Nederlandstalige versie is gelukkig wel in goede kwaliteit te beluisteren. De Franstalige versie is helaas niet te vinden.)
Van alle landen zijn de Britten naar mijn idee toch wel gezegend met de bekendste nationale liederen. God Save the Queen is natuurlijk overbekend, maar ook Land of Hope and Glory scoort hoog in de wereld. Daarnaast moeten we ook Rule Britannia en Jerusalem niet uitvlakken. Eigenlijk is God Save the Queen het enige lied dat er tekstueel mee door kan. Rule Britannia en Land of Hope and Glory zijn onbeschaamd nationalistisch. Jerusalem ("And did those feet in ancient time") is geschreven door William Blake, die blijkbaar geloofde in de legende dat Jezus ooit naar het Engelse Glastonbury zou zijn gekomen. De melodie van dit lied is prachtig, maar toch geef ik de voorkeur aan Land of Hope and Glory. Land of Hope and Glory is de hymne uit de Pomp and Circumstance van Edward Elgar. Sinds ik voor het eerst de Last Night of the Proms heb gezien, ben ik er echt van overtuigd geraakt dat Engelsen knettergek zijn. Wel leuk in de omgang trouwens, maar goed.
De tekst kan eigenlijk niet. Als dit lied in het Duits zou zijn, zou het nooit meer opgevoerd kunnen worden. De Engelsen hebben echter geluk.
Land of Hope and Glory, Mother of the Free, How shall we extol thee, who are born of thee? Wider still and wider shall thy bounds be set; God, who made thee mighty, make thee mightier yet, God, who made thee mighty, make thee mightier yet.
Stel je bent vorstin van het Britse Rijk en je viert je 50-jarig jubileum, dan kun je rekenen op je volk:
Elk land heeft een volkslied, maar sommige landen hebben een veel mooier officieus volkslied. Het mooiste dat ik ken, is de hymne uit de Finlandia van Jean Sibelius. De Finlandia ademt de geest van de Finse vrijheidsdrang tijdens de Russische bezetting. Het mocht trouwens van de Russen slechts onder de naam Impromptu gespeeld worden.
De hymne uit de Finlandia vind ik mooi vanwege de melodie die eigenlijk weinig uitwerking behoeft. Geen tierelantijnen en overbodige opsmuk, maar gewoon rechtaan gespeeld of gezongen. Heel bijzonder vind ik deze uitvoering door studenten van een universiteit in Hong Kong. Ik zal ze eens vragen of ze ook het Wilhelmus eens willen zingen.
Ik wil trouwens protesteren tegen het gebruikt van seculiere liederen door Christenen. "O, wat een mooie melodie, laten we de Heer ermee prijzen!" (Zie o.a. dit Amerikaanse koor) [Dit betekent niet dat ik moeite heb met religieuze muziek. Integendeel! De Christelijke traditie heeft vele pareltjes opgeleverd.]
verleen voorrang aan bestuurders op de kruisende weg
Posts
